Aikido kent een grote community dat voorbij dojo en landgrenzen gaat. Doordat Aikido wereldwijd beoefend word, geen wedstrijden kent maar wel seminars zorgt dit voor eendracht. Er wordt niet van jou verwacht dat je keuzes maakt in vriendschappen gebaseerd op je niveau of club waar je voor traint. Maar juist vanuit gelijkwaardigheid, passie voor Aikido, en gemeenschappelijke interesses. Dat wil zeggen dat je veel nieuwe mensen leert kennen door mee te gaan naar seminars in binnen & buitenland. Je leert culturen beter kennen en hun gewoontes. Je bouwt je eigen netwerk op van vrienden over de hele wereld en dat maakt het super leuk om naast het beoefenen van Aikido ook meer te reizen en te leren van anderen. De diverse grootmeesters reizen naar Nederland (zie kopje seminar) of naar Europa.
Je hoeft niet ver weg te gaan om dit te ervaren. Het kan in onze eigen dojo, bij Ando. Dat vanaf het eerste moment. Wij vinden het namelijk belangrijk dat iedereen zich welkom voelt en om deze reden zul je altijd opgevangen worden. In het Japans noemen wij dit ook wel Senpai-Kohei, waarbij de Senpai de oudere broer/zus (senior aikidoka) is die de jongere (junior aikidoka) mee opvangt en helpt daar waar kan. Deze band is voor een Japanner heel belangrijk. Net zo belangrijk als een goede relatie tussen Sensei (leraar) en Deshi (leerling). Relaties zijn de bouwstenen en kernwaarden van ons als mens. Dus ook voor de community die het beste met elkaar voor heeft, elkaar in de waarde laat, helpt met groeien, durft te reflecteren en samen veel plezier hebben.
Ando stopt niet bij de leerlingen die actief op de mat staan, maar ook nadien kun je betrokken blijven en de opgebouwde vriendschappen behouden. Zeker als je van jongs-af-aan of vele jaren bij Ando hebt getraind, blijft er altijd een speciale connectie. Wij steunen dit en vinden het altijd leuk om met oud-leerlingen verbonden te blijven. Er worden vrijblijvend activiteiten georganiseerd waarbij je aanwezig kunt zijn.
We zijn begonnen met een kinder/jeugdkamp met het thema “Oud en Nieuw” voor onze Aikido community. Natuurlijk omdat we de kruitdampen van het vuurwerk nog in onze neusgaten hadden hangen en de oliebollen onze buik nog niet verlaten hadden, maar meer nog vanwege de terugblik op 10 jaar Ando tijdens het kamp. Met hoogtepunten van eerdere kampen in verwerkt.
Wat was het een kamp zeg! De gevolgen waren duidelijk merkbaar voor de ouders. Het kamp had hun kinderen vermoeid en nadien lagen ze slapend op de bank. Dat betekent in ieder geval één ding: dat kamp dat MOET dan wel een succes zijn geweest. Wat was het een feest, al gelijk van het begin. Persoonlijk heb ik met volle teugen genoten van verschillende activiteiten. Samen me de kinder- en jeugdleden van Ando hebben we weer wat avonturen beleefd hoor! Er werd onbekend voedsel gegeten (WAT EEN MOED), ballonnen-races werden gehouden en bosspellen gespeeld. Het fotospel was erg spannend. Ieder groepje kids met een jeuglid door het bos op zoek naar de foto’s van vermiste stafleden. Met de dieven op hun hielen renden de kinderen van post naar post om te zoeken naar de vermiste herinneringen.
Natuurlijk hoort er bij het kamp ook vroeg op staan, om leuke met zijn alle vrolijke (én moe) op de foto te gaan! Lekkere croissantjes maken en dan omkleden om voor het eten nog wat Aikido te mogen oefenen. Want een Aikidokamp zónder Aikido zou te gek voor woorden zijn! De reis in de tijd was voor vele kinderen erg leuk en wellicht zelfs nog leuker voor de stafleden? Geblinddoekt werden de kinder-en jeugdleden in de tijdmachine van Ando geplaatst en een stem vertelde wat zij allemaal meemaakten. Rondvliegende dieren, de Chihuahuasteekmug, potjes peper die kapot vielen, de Gangnam Syle van Edo, rare situaties in de dojo van Michelle en natuurlijk het medicijn dat op je tong een sprankelend gevoel gaf. Naast een mooie Ando’s Next Topmodel mochten de kinderen zich lekker opdoffen voor het chique avond diner. Ook waren Anne en Edo erg mooi versierd! De rest van de staf waren de obers, allemaal netjes gekleed. Zij brachten hapjes, drankjes en lekker eten rond. De laatste dag was voor het opruimen ingeroosterd, iedereen heeft goed geholpen en de blokhut waar we zaten is netjes achtergelaten. Na een broodje, koffie, thee en een leuk liedje van de jeugdleden (ivm hun geadopeerde eieren) was het kamp met een mooi einde afgesloten. Ik kan niet wachten wat we volgend jaar doen!!! Jij gaat natuurlijk toch ook mee?! Tekst: Kim L.
Dutch 
English 
French 
Spanish 
German