Aikido has a large community that goes beyond dojo and country borders. Because Aikido is practised worldwide, there are no competitions but there are seminars, it creates unity. You are not expected to make choices in friendships based on your level or club of training. But based on equality, passion for Aikido, and common interests. This means that you will meet many new people by going to seminars at home and abroad. You will get to know cultures and their customs better. Je bouwt je eigen netwerk op van vrienden over de hele wereld en dat maakt het super leuk om naast het beoefenen van Aikido ook meer te reizen en te leren van anderen. De diverse grootmeesters reizen naar Nederland (zie kopje seminar) of naar Europa.
Je hoeft niet ver weg te gaan om dit te ervaren. Het kan in onze eigen dojo, bij Ando. Dat vanaf het eerste moment. Wij vinden het namelijk belangrijk dat iedereen zich welkom voelt en om deze reden zul je altijd opgevangen worden. In het Japans noemen wij dit ook wel Senpai-KoheiThe Senpai is the older brother/sister (senior aikidoka) who takes care of the younger (junior aikidoka) and helps where possible. This bond is very important to the Japanese. Just as important as a good relationship between Sensei (teacher) and Deshi (student). Relationships are the building blocks and core values of us as human beings. So also for the community that has each other's best interests at heartIt is a way of helping each other grow, daring to reflect and having fun together.
Ando does not stop with the pupils who are actively on the mat, but You can stay involved and maintain the friendships you have built up even afterwards. Especially if you have trained at Ando since childhood or for many years, there will always be a special connection. We support this and always like to stay connected with former students. Activities are organised with no obligation for you to attend.
There is nothing like the Ando Aikido community.
Groepsfoto van het afgelopen seizoen.
We zijn begonnen met een kinder/jeugdkamp met het thema “Oud en Nieuw” voor onze Aikido community. Natuurlijk omdat we de kruitdampen van het vuurwerk nog in onze neusgaten hadden hangen en de oliebollen onze buik nog niet verlaten hadden, maar meer nog vanwege de terugblik op 10 jaar Ando tijdens het kamp. Met hoogtepunten van eerdere kampen in verwerkt.
Wat was het een kamp zeg! De gevolgen waren duidelijk merkbaar voor de ouders. Het kamp had hun kinderen vermoeid en nadien lagen ze slapend op de bank. Dat betekent in ieder geval één ding: dat kamp dat MOET dan wel een succes zijn geweest. Wat was het een feest, al gelijk van het begin. Persoonlijk heb ik met volle teugen genoten van verschillende activiteiten. Samen me de kinder- en jeugdleden van Ando hebben we weer wat avonturen beleefd hoor! Er werd onbekend voedsel gegeten (WAT EEN MOED), ballonnen-races werden gehouden en bosspellen gespeeld. Het fotospel was erg spannend. Ieder groepje kids met een jeuglid door het bos op zoek naar de foto’s van vermiste stafleden. Met de dieven op hun hielen renden de kinderen van post naar post om te zoeken naar de vermiste herinneringen.
Natuurlijk hoort er bij het kamp ook vroeg op staan, om leuke met zijn alle vrolijke (én moe) op de foto te gaan! Lekkere croissantjes maken en dan omkleden om voor het eten nog wat Aikido te mogen oefenen. Want een Aikidokamp zónder Aikido zou te gek voor woorden zijn! De reis in de tijd was voor vele kinderen erg leuk en wellicht zelfs nog leuker voor de stafleden? Geblinddoekt werden de kinder-en jeugdleden in de tijdmachine van Ando geplaatst en een stem vertelde wat zij allemaal meemaakten. Rondvliegende dieren, de Chihuahuasteekmug, potjes peper die kapot vielen, de Gangnam Syle van Edo, rare situaties in de dojo van Michelle en natuurlijk het medicijn dat op je tong een sprankelend gevoel gaf. Naast een mooie Ando’s Next Topmodel mochten de kinderen zich lekker opdoffen voor het chique avond diner. Ook waren Anne en Edo erg mooi versierd! De rest van de staf waren de obers, allemaal netjes gekleed. Zij brachten hapjes, drankjes en lekker eten rond. De laatste dag was voor het opruimen ingeroosterd, iedereen heeft goed geholpen en de blokhut waar we zaten is netjes achtergelaten. Na een broodje, koffie, thee en een leuk liedje van de jeugdleden (ivm hun geadopeerde eieren) was het kamp met een mooi einde afgesloten. Ik kan niet wachten wat we volgend jaar doen!!! Jij gaat natuurlijk toch ook mee?! Tekst: Kim L.
EN 
NL 